ความรวมโดยย่อ

เรียวโกะนั่งอ่านจดหมายที่ส่งมาจากมูราเสะว่าจะแวะมาที่บ้านทังเกะ (เรียวโกะ) เรียวโกะตั้งใจจะติดตามูราเสะไปยังเกาะด้วย

เรียวโกะบอกกับโคจิว่า ตนเองตกลงใจที่จะแต่งงานกับชายที่เคยเป็นลูกศิษย์ของคุณปู่ และจะย้ายไปอยู่บนเกาะที่ห่างไกล โคจิแย้งว่า “ การแต่งงานเหมือนจุดจบของชีวิต ” แถมชีวิตบนเกาะที่ปราศจากสาธารณูปโภคก็เต็มไปด้วยความยากลำบาก แต่เรียวโกะยืนยันว่าตนเองตัดสินใจแล้ว

เรียวโกะที่เสียใจจากคำปฎิเสธของมูราเสะ ซ้อมเคนโด้กับโคจิที่ลานวัด ความรู้สึกของเรียวโกะถูกถ่ายทอดผ่านดาบไม้ไผ่ โดยที่มูราเสะยืนดูการฝึกซ้อมของทั้งคู่ หลังการซ้อมสิ้นสุดลง มูราเสะบอกกับโคจิว่า ไม่อยากให้เรียวโกะไปเพราะที่นั่นมีแต่ความลำบาก และยังบอกถึงเหตุผลที่แท้จริงที่เรียวโกะอยากจะไปว่า

"เด็กคนนี้ถือกำเนิดบนเกาะเมื่อ 17 ปีก่อน พ่อของเรียวโกะเป็นครูเหมือนที่ฉันเป็นในตอนนี้ ชีวิตบนเกาะมีแต่ความลำบาก แม่ของเรียวโกะเสียชีวิตหลังคลอดเพราะไม่มีหมอ ทุกคนเตรียมฝังชีวิตไว้บนเกาะ พ่อของเรียวโกะเสียใจมาก และพาเรียวโกะออกจากเกาะมาฝากฝังไว้กับปู่ในเมือง พ่อของเรียวโกะตรอมใจตายในเวลาต่อมา ตอนนั้นเรียวโกะเพิ่งเรียนชั้นมัธยมต้น เรียวโกะมีความฝันที่จะไปสานงานของพ่อที่ยังคงทิ้งเอาไว้... "

โคจิในตอนนี้เข้าใจเรื่องราวแล้ว และเปลี่ยนใจที่จะสนับสนุนความตั้งใจของเรียวโกะ

วันรุ่งขึ้น มูราเสะไปโตเกียวกับเรียวโกะตั้งใจจะไปพบหน้าลูกศิษย์บางคนของมูราเสะที่ทำงานอยู่ในโตเกียว แต่กลับคว้าน้ำเหลว วันต่อมาทั้งสองยังคงออกตามหาต่อแต่ก็ไม่พบแม้แต่คนเดียว ทั้งคู่จึงตัดสินใจยุติการตามหา

คืนนั้น มูราเสะประลองเคนโด้กับโคจิ มูราเสะที่หมดความเชื่อมั่นก็พ่ายแพ้อย่างง่ายดาย โคจิดูออกถึงความรู้สึกของมูราเสะ จึงไปที่โตเกียวเพื่อตามหาข่าวคราวของลูกศิษย์ของมูราเสะ

วันรุ่งขึ้น มูราเสะที่เตรียมเก็บของกลับบ้าน แต่แล้ว ลูกศิษย์เก่าคนหนึ่งของมูราเสะที่ชื่อ ชิเงรุ คูริฮาร่า ก็โผล่มาที่ที่บ้านทังเกะ โดยบอกว่าตอนนี้เปลี่ยนงานไปทำที่ร้านอื่น คูริฮาร่าบอกว่าได้เตรียมงานฉลองให้กับมูราเสะและเรียวโกะ และเมื่อไปถึงก็พบว่าลูกศิษย์อีกหลายคนรอพบอยู่ ทำให้บรรยากาศเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มและความสนุกสนาน หลายคนเปลี่ยนงานใหม่ ความที่มูราเสะไม่เคยชินกับโตเกียวย่อมหาไม่เจอ ความจริงแล้วเป็น โคจิ ที่ตามจนพบ คูริฮาร่า

ทั้งหมดไปเล่นต่อกันที่ชายทะเล มูราเสะและเรียวโกะล้วนเต็มไปด้วยความดีใจ ในที่สุดมูราเสะยอมให้เรียวโกะไปที่เกาะ

โคจิ มิซาโอะ และ มาริ ไปส่ง เรียวโกะ ที่ท่าเรือ ไม่มีใครรู้หรอกว่าชีวิตที่ฝั่งโน้นของทะเลจะเป็นอย่างไร ทั้งหมดส่งรอยยิ้มให้แก่กัน และ...คำจากลา โคจิโบกมืออำลาเรียวโกะ..บนเรือที่กำลังค่อยๆจากไป...ตลอดกาล

การจากไปของเรียวโกะเป็นการบอกนัยๆว่า เรื่องนี้...ใกล้จะอวสานแล้ว....

หมายเหตุ

1. สังเกตุเครดิตตอนไตเติ้ลให้ดีนะครับ ชื่อ โอกาว่า ฮิโรมิิ ผู้แสดงเป็น ทังเกะ เรียวโกะ ปรากฏเป็นตัวใหญ่คนเดียวเทียบเท่า โมริตะ เคนซาคุ (โคบายาชิ โคจิ) และ ฮายาเสะ คูมิ (โยชิคาว่า มิซาโอะ) เป็นการให้เกียรติที่เธอแสดงตอนนี้เป็นตอนสุดท้าย และตอนนี้เรียวโกะเสมือนเป็นดาราเอกครับ !!!

2. ในตอนนี้เราได้ยินเพลง Tomodajiyo Nakun Janai (เพื่อนเอ๋ย..อย่าร้องไห้) บรรเลงด้วยกีตาร์ถึง 4 ครั้ง

ครั้งแรก ตอนเปิดเรื่องที่เรียวโกะพูดเรื่องการแต่งงานให้โคจิรู้บริเวณท่าเรือ

ครั้งที่สอง ตอนที่เรียวโกะสารภาพเรื่องการแต่งงานให้โคจิ

ครั้งที่สาม ตอนที่เรียวโกะ ไปโตเกียวกับมูราเสะ

ครั้งที่สี่ การค้นหาในโตเกียววันที่ 2 ของเรียวโกะกับมูราเสะ

นอกจากนี้ตอนท้ายเรื่อง โคจิหยิบกีตาร์มาเล่นเพลงนี้ที่ชายหาดให้กับเรียวโกะ น่าเสียดายว่าไม่มีการบันทึกเพลงช่วงนี้ลงใน soundtrack ภาพยนต์เรื่องนี้ และก็หาฟังที่ไหนไม่ได้อีกนอกจากตอนนี้เท่านั้น

3. พอดีมีภาพเปรียบเทียบให้ดูเกี่ยวกับสถานที่ในตอนนี้หลายรูปครับ ดูซิว่าอดีตกับปัจจุบันเปลี่ยนแปลงไปเท่าไร