ตอนที่ 16: วิชางานบ้าน...จงเจริญ
ความรวมโดยย่อ
ที่โรงเรียนอาโอบะ วิชางานบ้านเป็นวิชาบังคับสำหรับนักเรียนหญิง แต่เป็นวิชาเลือกสำหรับนักเรียนชาย แทบไม่น่าเชื่อว่าโคจิจะเลือกเรียนวิชานี้อย่างเอาจริงเอาจัง ในทางกลับกัน มิซาโอะกลับมีปัญหากับวิชานี้ ด้วยเห็นว่าการทำงานบ้านก็ทำให้ผู้หญิงกลายเป็นเครื่องจักรที่เดินได้ การที่ชายหญิงเท่าเทียมย่อมหมายถึงว่างานบ้านไม่ใช่เฉพาะสำหรับผู้หญิงเท่านั้น
ในวันรุ่งขึ้น มิซาโอะไม่ยอมเข้าเรียนวิชา ทำอาหาร โคจิไปพบมิซาโอะที่ชมรมดรัมเมเยอร์ เพื่อให้กลับเข้าเรียนแต่ไม่เป็นผล โคจิแก้ตัวให้ว่ามิซาโอะปวดหัว มิซาโอะแวะไปที่บ้านของ เคนอิจิ ( เพื่อนของคาโอรุ ที่เพิ่งรู้จัก) ที่อาศัยอยู่กับพ่อเพียง 2 คนนั้นทำทั้งกับข้าวและล้างชามเองด้วย
เคนอิจิทำอาหารให้มิซาโอะในฐานะแขก แต่สุดท้ายมิซาโอะก็ขอทำเอง ระหว่างที่นั่งทานอาหารด้วยกัน เคนอิจิบอกว่าอาหารอร่อยมาก อร่อยมากว่าที่โคจิทำให้อีก มิซาโอะยังถามว่า จริงหรือ ? ชึ่งเคนอิจิก็ตอบว่า จริงๆ เมื่อพ่อของเคนอิจิกลับมา มิซาโอะจึงเข้าใจว่าในโลกนี้ไม่มีความว้าเหว่ มันมีแต่ความอบอุ่นของบ้านที่แม้จะมีกันอยู่เพียงแค่ 2 คนเท่านั้น
มิซาโอะที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความดีใจก็วิ่งกลับที่บ้านโคจิ และกล่าวขอบคุณแม่ของโคจิ
" ในที่สุดก็เข้าใจแล้วค่ะ เป็นความเข้าใจผิดของหนูเอง สิ่งที่สำคัญในชีวิตก็คือการเข้าใจในตัวเอง และทำอนาคตให้สำเร็จ ... เพียงเท่านี้แหละค่ะ "
เก็บตกจากตอนนี้ครับ
1) จากตอนนี้ผมว่ามิซาโอะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วนะครับ
2) มิซาโอะจ้องมองรูปภาพของพ่อแม่ในห้องแล้วพูดว่า บ้านที่มีพ่อแม่ย่อมมีความอบอุ่น มาตอนที่มิซาโอะหั่นหัวหอมใหญ่ในบ้านของเคนอิจิแล้วน้ำตาไหลนี่ก็สะท้อนถึงชีวิตของตัวเองที่ถ้ามีแม่อยู่ด้วยคงอบอุ่นเช่นนี้ ผมว่าซาบซึ้งกินใจดีนะครับ
3) มิซาโอะต้องการเรียนรัฐศาสตร์ น่าจะเป็นว่า พ่อของมิซาโอะที่เสียชีวิตไปแล้วเป็นนักการเมือง
4) การ์ตูนที่มิซาโอะซื้อให้เคนอิจิคือ "Shonen (แปลว่า เด็ก) Sunday" หน้าปกเป็นรูป อุลตร้าแมน 2 (แจ็ค) ที่ยังไม่สมบูรณ์
5) หัวใจของการทำอาหารก็คือการทำอาหารด้วยหัวใจ เป็นวลีเด็ดของครูสอนทำอาหาร คิตาฮาร่า
6) มุขตอนที่คุณปู่ พี่ชายและน้องสาวของโคจิ ชิมขนมแล้วบอกว่าคุณแม่ทำได้อร่อยมาก แต่คุณแม่กลับบอกว่าเป็นฝีมือของโคจิด้วยสีหน้าราบเรียบนี่ ผมว่าเรียกเสียงฮาได้ไม่น้อย (ใครจะไปคิดเนอะ)
7) ใน ตอนจบ มิซาโอะคุยกับโคจิที่หน้าต่างบ้าน เพื่อขอบคุณที่ได้แนะนำให้รู้จักกับเคนอิจิ ตอนปิดหน้าต่าง เป็นครั้งแรกที่ มิซาโอะเรียกโคจิ ว่า โคจิซัง ก่อนหน้านี้มิซาโอะจะใช้คำว่า โคบายาชิคุง เสมอ การเรียกนามสกุลหมายถึงการให้เกียรติ แต่ก็หมายถึงเป็นแค่คนรู้จัก เมื่อเรียกชื่อ ก็หมายความว่า ยอมรับว่าเป็นเพื่อนแล้ว
8) ตอนแรกนากายาม่ากับคอนโด (สมาชิกชมรมเคนโด้) ยื่นมือมารับโครเกต์ (คล้ายคุ๊กกี้) จากห้องเรียนทำอาหารโคจิเป็นคนแอบยื่นให้ ตอนจบคนแอบให้เป็นมิซาโอะ พอทั้งสองเห็นก็ตะโกนว่า โยชิคาว่า มิซาโอะ ! แล้ววิ่งหนีไป(พร้อมรอยยิ้ม) แสดงว่า มิซาโอะ นี่มีความสำคัญไม่น้อย ?